Operasyonlar, ekonomi, antlaşma maddeleri derken yoğun gündem içinde belki de en fazla ihtiyacımız olan şeyi, yani gülümsemeyi ihmal ediyoruz. İşte bu sebepten sizleri 1970'li yıllardaki bir köye götürmek istiyorum.
Söz konusu köyde muhtarın evine bir televizyon gelir ve televizyon sadece bu evde vardır.
Tek kanalın olduğu bu devirde televizyon sadece akşam saatlerinde yayın yapmaktadır. Köy halkı da her akşam muhtarın evine televizyon izlemeye gider.
Halit Kıvanç bir bilmece programı sunmaktadır.
Halit Kıvanç'ın televizyondaki konuklarına sorduğu bilmecelere ekran başındaki köy halkı da kendi arasında cevap vermektedir.
Derken bilmece programı biter ve Türk Sanat Müziği programı başlar.
Adettendir hani. Şarkı başlamadan bir bayan çıkar güfteyi sunar. Bayan sunucu şiir okur gibi başlar güfteyi sunmaya. Bayan sunucunun;
"Ben bir yangınım,
Ne dumanım var ne külüm" demesiyle birlikte muhtarın evindeki bir teyze de haykırır ekran başından: İPRAGAZ!!!
